Elke diëtist die werkzaam is in de hulpverlening kan te maken krijgen met gedrag dat doet denken aan eet-problemen of eetstoornissen. Ook diëtisten in de eerste lijn. Het is niet altijd evident om daarmee aan de slag te gaan. Je zal moeten inschatten of er hulp nodig is, en zo ja, welke hulp nodig is en je zal moeten beslissen of je moet doorverwijzen.
Jongeren hebben het moeilijker om een gezonde leefstijl uit te bouwen wanneer ze dat alleen moeten doen. Het maakt ze bovendien kwetsbaarder voor psychische of fysieke problemen. Daarom is het belangrijk om samen met de jongere het sociale netwerk te bekijken en naar manieren te zoeken om dit verder uit te bouwen:
Het is daarbij ook belangrijk om te beseffen dat jij als diëtist ook deel uitmaakt van dat netwerk. Het betekent niet dat je de professionele relatie moet overschrijden en deel moet gaan uitmaken van de groep zorgfiguren of vrienden. Het betekent wel dat jij een belangrijke modelfunctie hebt: je bent ambassadeur in alles wat te maken heeft met een gezonde houding ten opzichte van eten, bewegen en het lichaam.
