Bij een eetstoornis is het uitbouwen van het eigen leven tijdelijk versmald tot een hyperfocus op eten en gewicht. In het groeien hapert men even in het omgaan met het nieuwe lichaam, nieuwe emoties en het uitbouwen van zelfwaarde en identiteit, en richt men zich te sterk op eten of niet eten en gewicht als middel om controle te herwinnen over het eigen uiterlijk.  

Die hyperfocus op eten en gewicht heeft invloed op heel wat groeithema’s die ook in de jeugdgroep kunnen gevoeld worden:   

• Het eetgedrag kan behoorlijk ontregeld zijn met te weinig/teveel eten, maar ook te gespannen zitten aan tafel, soms met rare rituelen.   
• Beweeggedrag kan ontregeld zijn waarbij men voortdurend beweegdrang voelt of juist niet meer tot beweging komt.   
• Ook de lichaamsbeleving kan even uit evenwicht zijn. Door de hyperfocus op uiterlijk en de lichaamsveranderingen in de groeispurt zijn sommige jongeren te sterk bezig met hun gewicht en hoe ze er uitzien. 
• Fysiek kan te weinig eten leiden tot een aantal lichamelijke klachten: sneller verkouden of ziek worden, vermoeidheid, flauwte, uitblijven van menstruatie, …  
• Psychologisch zijn jongeren met eetstoornissen vaak prikkelbaarder en wat minder flexibel. Eigen emoties kunnen ze niet goed opvangen.   
• Sociaal zijn ze soms wat te zorgend voor anderen (en voor jou!), en te weinig zorgend voor zichzelf.   

Reageer groeiversterkend: Ook al heeft een jongere signalen van eetproblemen, probeer vooral contact te houden met de jongere in volle groei. Help de jongere waar het van pas komt, omgaan met het nieuwe lichaam, de nieuwe emoties, het opbouwen van zelfwaardering… Focus in je babbels op aspecten die benadrukken hoe iemand is als persoon los van het eetgedrag of gewicht (bijvoorbeeld: jij bent altijd zo vrolijk, je komt altijd op voor anderen). Iemand met een eetstoornis ervan verzekeren dat die “helemaal niet dik” is, heeft niet veel zin. Ook wanneer iemand (met ondergewicht) bijkomt, kan het moeilijk zijn om te horen dat ze er beter/goed uit zien.