Voor alle ouders die ontdekken dat hun kind een eetstoornis heeft, maakten we bij Eetexpert een online toolbox eetstoornissen voor ouders. Een veilige haven met betrouwbare en up-to-date informatie.
Het herstellen van een eetstoornis gaat vaak gepaard met heftige emoties. Jongeren hebben hier nog niet veel wapens voor en als ouder kan je dus een cruciale bijdrage leveren aan het herstelproces van je kind door hem of haar te ondersteunen in het leren om gaan met emoties. Daarbij stimuleren goede voorbeelden het vinden van gepaste emotieregulatie. Ouders kunnen een goed rolmodel bieden.
Infofiche gezonde leefstijl ALLES – omgaan met emoties – gezin
Hoe ondersteun je als ouder je kind in het omgaan met emoties?
Infofiche
– 894 KB
Dit kan je doen door te:
Heel eenvoudig door oog te hebben voor hoe je kind zich voelt.
“Het klinkt alsof je nogal hevig bent. Wil je praten over wat er is gebeurd?”
Jongeren tonen aan de buitenkant soms defensieve emoties zoals boosheid en onverschilligheid, terwijl ze zich aan de binnenkant gekwetst of angstig voelen. Probeer je hier heel bewust van te zijn en aandachtig te zijn voor de mogelijke mechanismen die bij jouw kind spelen. Dit kan door je proberen voor te stellen hoe je kind zich voelt, door je neer te zetten bij je kind, door tijd te nemen, je te ontspannen samen met je kind en door te focussen op wat je kind vertelt. Luister rustig en aandachtig en toets af of je het goed begrepen hebt.
“Ik denk dat jij je je heel angstig voelt nu. Klopt dat?”
Door de emoties van je kind te (h)erkennen en vervolgens te benoemen kan je je kind immers helpen om zichzelf te begrijpen. Op die manier kan je kind leren om om te gaan met haar emoties maar ook zichzelf te kalmeren en te troosten. Probeer uit te spreken wat (nog) niet uitgesproken wordt (‘het lijkt dat je heel bang bent om morgen naar school te gaan..’, ‘het lijkt dat je boos bent..’) en toets dit af (‘klopt dit?’). Het benoemen van de emoties werkt kalmerend.
Reik redenen aan voor de beleving van je kind.
“Mij lijkt het alsof je verdrietig bent omdat…”
“Ik kan het mis hebben maar je lijkt teleursteld omdat… ”
“Ik kan erin komen dat dit je verdrietig maakt.. ik zou waarschijnlijk hetzelfde voelen wanneer..”
Probeer empathisch te zijn en begripvol door je te proberen in te leven in je kind en door het verhaal te beluisteren vanuit haar perspectief. Begrijp ook NIET te snel door te zeggen ‘ik begrijp het’ of ‘ik weet het’ maar stel liever vragen. Wees eerder nieuwsgierig naar de beleving van je kind door vragen te stellen zoals: “Hoe is dat dan voor jou?” of door verder door te vragen bv.“Kan je me iets meer vertellen over wat jou dan precies gekwetst heeft?” of “Kan je me een voorbeeld geven zodat ik je beter kan begrijpen?”. Je verplaatsen in de schoenen van je kind hoeft niet te betekenen dat je altijd eens bent met je kind. Het is heel goed mogelijk om alle mogelijke gevoelens van je kind te accepteren maar om bepaald gedrag wel te begrenzen.
Kom tegemoet aan de emotionele behoefte.
“Deze angst die je nu voelt, gaat voorbij. Wat zouden we kunnen doen om al die angstige gedachten af te leiden? Zullen we even een wandeling maken? Of…?”
Pas als je de emoties van je kind hebt kunnen beluisteren en valideren kan je emotionele ondersteuning bieden. Iedere emotie omvat immers een specifieke emotionele nood, een verwachting naar de omgeving toe.
Laat goede strategieën zien om te reguleren en te kalmeren. Geef positieve feedback als je kind een emotionele reactie laat zien want dit is een heel belangrijke stap als je je emoties wil leren reguleren. ‘Ik vind het heel goed dat je de moed heb opgebracht om me te vertellen hoezeer je daardoor gekwetst bent’.
Voorzie in praktische ondersteuning. Probeer tenslotte ook tegemoet te komen aan de praktische nood die je bij je kind aanvoelt of opmerkt. Emotionele momenten zijn dus steeds ook kansen tot verbondenheid. Het is op deze momenten dat jij je kind het meest kan steunen en troosten. Dit kan je doen door afleiding te bieden, door een andere activiteit aan te bieden en door vervolgens ook samen te zoeken naar een oplossing voor het ervaren probleem.
Bij heftige emoties gaan ouders vaak te snel de sprong maken naar het zoeken naar een oplossing, maar wanneer je dit te snel doet (zonder bovenstaande stappen te nemen) zal je kind zich niet gezien en gehoord voelen. Pas als je voldoende validering en emotionele ondersteuning hebt kunnen bieden kan je samen met je kind op zoek gaan naar een eventuele oplossing.
