Problemen met eten en gewicht komen voor op een continuüm, van normale strubbelingen, over (beginnende) eetproblemen, tot ernstige eetstoornissen. Eerstelijnsteams kunnen een belangrijke rol spelen in het begeleiden van normaal ontwikkelend eetgedrag, en in het voorkomen van probleemgedrag.
Soms kiest de cliënt voor of is er door omstandigheden ook tijdens de behandeling in de gespecialiseerde zorg contact met de eerstelijnswerker. Het kan bovendien soms gebeuren, dat de cliënt een tijdelijke behandelingspauze neemt in de gespecialiseerde zorg. Het is in die situatie niet uitzonderlijk dat de zorg terugvalt op hulpverlener in de eerste lijn.
Een optimale afstemming tussen de eerstelijnshulpverlener, de cliënt en de gespecialiseerde hulpverleners is essentieel. Het moet voor elk van hen duidelijk zijn wat de bedoeling is van de ondersteuning van de cliënt op de eerste lijn. Een gebrekkige of uitblijvende communicatie tussen kan leiden tot inconsistente boodschappen en behandelingen. Overgangsprotocollen, met inbegrip van risicobeoordeling en -monitoring, zorgen ervoor dat de behandeling en ondersteuning niet in het gedrang komen en dat alle zorgprofessionals op de hoogte zijn van de zorgbehoeften van de persoon en van de plannen voor opvolging.Bovendien pleit men ook voor een snelle informatieoverdracht.
Bij de informatie-uitwisseling wordt rekening gehouden met de wettelijke kaders (Algemene verordening gegevensbescherming (AVG) of General Data Protection Regulation (GDPR)) en het medisch beroepsgeheim. Dit impliceert o.a. dat specifieke toestemming van de cliënt voor het uitwisselen van informatie noodzakelijk is.
Probeer zicht te krijgen op doelen en afspraken die er gemaakt zijn in de gespecialiseerde zorg:
Wat is er afgesproken rond eten en gewicht?
Het is niet aan de eerstelijnshulpverlener om ‘de therapie’ verder te zetten. De rol van de eerstelijnshulpverlener zal er vooral uit bestaand om de cliënt bij te staan in zijn dagelijks functioneren en te behouden wat op dat moment al werd bereikt in de therapie bij de gespecialiseerde hulpverlener. Daarnaast kan het belangrijk zijn om samen met de cliënt te anticiperen op verwachte moeilijkheden en deze moeilijkheden voor te bereiden om een volledig herval te voorkomen. De eerstelijnshulpverlener kan de cliënt aanmoedigen om de geleerde dingen in het hier en nu te blijven toepassen in functie van de doelen die reeds bereikt werden in de gespecialiseerde therapie. Op die manier kan hij/zij een belangrijke rol spelen bij het ondersteunen van de cliënt bij het aanpassen van de nieuw aangeleerde gedragspatronen aan de individuele context van de cliënt en deze te bestendigen in het dagelijks leven.
