Stappenplan basiskennis eetstoornissen en gewichtsproblemen
Dit stappenplan brengt verschillende basiselementen samen bij de preventie en aanpak van eetproblemen en gewichtsproblemen.
Visie op aanpak en behandeling van eet- en gewichtsproblemen
Doordachte communicatie
Communicatie rond eten en gewicht dient doordacht te gebeuren om stigmatisering van eet- en gewichtsproblemen te vermijden.
Multidisciplinair
Eet- en gewichtsproblemen vragen om een integrale aanpak vertrekkende vanuit het biopsychosociaal model. Verkenning van voeding, beweging, somatisch en psychosociaal functioneren is nodig, en de behandeling is multidisciplinair.
Stepped care
Zorgaanbod volgens het model van stepped-care: invoegen van meer intensiteit in het zorgaanbod naarmate de problematiek ernstiger is.
Continuïteit van zorg
Continuïteit van zorg: voor duurzame resultaten is een aanpak en opvolging op lange termijn noodzakelijk.
Do not harm
Hulpverlening richt zich op preventie en behandeling van eet- en gewichtsproblemen tegelijk omdat deze nauw met elkaar verbonden zijn. Hierbij geldt een ‘do not harm’ benadering.
Leefstijlverandering
De aanpak van overgewicht en obesitas richt zich prioritair op leefstijlverandering (met gezondheidsvoordelen en gewichtsreductie als gevolg). De focus ligt daarbij op het bevorderen van de gezondheid en niet op het bereiken van een schoonheidsideaal.
Meer dan eten en gewicht
De aanpak van eetstoornissen richt zich zowel op herstel van eetpatroon en gewicht als op psychosociale doelstellingen.
Patiëntgericht
De zorgverlener houdt rekening met de ICE (Ideas, Concerns & Expectancies) van de patiënt.
Respectvolle houding
De zorgverlener hanteert een niet-beschuldigende, respectvolle en empathische houding.
Motiverend werken
De hulpverlener past zich aan de motivatiefase van de patiënt aan, en speelt in op de nood aan autonomie, competentie en verbondenheid van de patiënt.
Referenties 
- Daníelsdóttir, S., Burgard D., & Oliver-Pyatt, W. (2009). Guidelines for childhood obesity prevention programs [Online]. Available: www.aedweb.org.
- Debray, L. & Vandeputte, A. (2013). Communiceren over gewicht en leefstijl. Tips ter preventie van overgewicht én eetstoornissen. Nutrinews, 4, 3-7.
- Levine, M., Piran, N., & Jasper, K. (2015) Eating disorders, in T.P. Gullotta et al. (eds.), Handbook of Adolescent Behavioral Problems: Evidence-Based Approaches to Prevention and Treatment (pp. 305-328). New York, Springer Science+Business Media.
- Long, M. W., Ward, Z. J., Wright, D. R., Rodriguez, P., Tefft, N. W., & Austin, S. B. (2022). Cost-effectiveness of 5 public health approaches to prevent eating disorders. American Journal of Preventive Medicine, S0749-3797(22)00379-8. Advance online publication.
- Miller, W., & Rollnick, S. (2014). Motiverende gespreksvoering. Mensen helpen veranderen. Derde editie. Ekklesia.
- National Eating Disorders Collaboration (2011). Evaluating the risk of harm of weight-related public Messages. NEDC, Australië.
- National Institute for Health and Care Excellence (2017). Eating disorders: Recognition and treatment. Nice Guideline 69. UK, NICE.
- National Institute for Health and Care Excellence (2014). Obesity: identification, assessment and management of overweight and obesity in children, young people and adults. UK, NICE.
- Northern Health (2012). Position on health, weight and obesity. An integrated population health approach. Northern Health, Canada.
- O’Dea, J. A. (2005). Prevention of child obesity: ‘First, do no harm’. Health Education Research, 20, 259-265.
- Ryan, R. M., & Deci, E. L. (2000). Self-determination theory and the facilitation of intrinsic motivation, social development and well-being. American Psychologist, 55, 68-78.
- WHO (2000). Obesity, preventing and managing the global epidemic. Report of a WHO consultation on obesity. Genève: World Health Organization (WHO).
