Diëtistische diagnose

De diëtistische diagnose is het beroepsspecifieke oordeel van de diëtist over het gezondheidsprofiel van de jonge cliënt, als basis voor het op te stellen behandelplan [30].

De diëtist analyseert en interpreteert de tijdens het diëtistisch onderzoek verzamelde gegevens. (Problemen in) functioneren worden beschreven, waarbij de problemen op voedingsgebied centraal staan. Medische, externe en persoonlijke factoren die hierop van invloed zijn worden benoemd [106]. De verzamelde gegevens kunnen worden ondergebracht in een ICF-schema, dat als hulpmiddel kan gebruikt worden om de diëtistische diagnose te stellen.

Een voorbeeld van een ICF-schema vind je hier.

Bij kinderen en adolescenten met overgewicht en obesitas kan de diëtistische diagnose duidelijkheid brengen over volgende aspecten:

  • (stoornissen in) Functies: bv. lichaamsgewicht in relatie tot referentiegewicht, gezondheidsproblemen, comorbiditeiten, afwijkende labogegevens, … [30];
  • (beperkingen in) Activiteiten: zoals lichamelijke beweging, kwalitatieve en kwantitatieve analyse van de voedingsinname; maaltijdenpatroon: frequentie en eettijden; eetbuien: frequentie, objectief/subjectief, controleverlies, inhoud (voedingskeuze); beleving van voeding en omgaan met eten;
  • Participatieproblemen: bv. problemen op school; impact van het overgewicht op het sociale leven;
  • Externe factoren: fysieke en sociale omgeving waarin de jongere leeft (bv. ouderlijke voedingsstijl/-praktijken, houding van het gezin t.o.v. overgewicht, pesten, financiële situatie, …), medicatie, (eerdere) behandelingen;
  • Persoonlijke factoren: bv. ziekte-inzicht, eigenwaarde, veerkracht, therapietrouw, cognities rond eten en gewicht, gebruik van sociale media, …

Een diëtistische diagnose geeft een verbinding tussen het probleem, de oorzaak en het gevolg weer [22].