Stappenplan eetstoornissen – huisarts
Dit stappenplan werd ontwikkeld ter ondersteuning van de huisarts bij de aanpak van eetstoornissen bij adolescenten en volwassenen.
Anamnese
Deze sectie zoomt in op het interview na een positieve screening. De samenvattingsfiche met mogelijke vragen om de kernsymptomen in kaart te brengen, kan je hier downloaden.
Na positieve screening, en/of bij (het vermoeden van) een eet-/gewichtsprobleem worden systematisch de kernsymptomen van een eetstoornis geïnventariseerd [8, 48]:
Gewicht:
huidig gewicht (in verhouding tot lengte: BMI), gewichtsschommelingen, minimum- en maximumgewicht tijdens de voorbije jaren
Betekenis en beleving van eigen uiterlijk en gewicht:
overbezorgdheid, sterke preoccupatie, angst om dik te worden, ontkenning van magerheid
Eetpatroon:
frequentie van maaltijden, selectief eten (vermijden van vetten en zoetigheden), voedingsrituelen, eetbuien of controleverlies tijdens het eten (en drinken)
Compenserende maatregelen om het gewicht onder controle te houden:
overmatig bewegen, zelf opgewekt braken, gebruik van laxeermiddelen, diuretica (plaspillen) of afslankmiddelen
Lichamelijke tekenen of klachten:
duizeligheid of flauwvallen, hartkloppingen, pijn op de borst, kortademigheid, gezwollen enkels, snel koud hebben/koud aanvoelen, vermoeidheid, fysieke zwakte, onregelmatige of uitblijvende maandstonden [13]
Symptomen van uitdroging en hypoglycemie (zweten, beven, duizeligheid, verwardheid, droge mond, plots hevig hongergevoel [6]) moeten zeker bevraagd worden.
Gebruik van alcohol en/of drugs
Psychiatrisch risico: depressieve klachten, (gebrek aan) hoop op beterschap, automutilatie, suïciderisico
In het gesprek kunnen verschillende signalen aan bod komen die kunnen wijzen op de aanwezigheid van een eetstoornis. Eetexpert verzamelde deze signalen om ze gemakkelijker te kunnen herkennen tijdens de consultatie [45].
Infofiche eetstoornissen – signalen van een (beginnende) eetstoornis
Checklist signalen van een (beginnende) eetstoornis.
Infofiche
– 1,63GB
Patiënten hebben echter de neiging klachten te verzwijgen of minimaliseren. Het kan wenselijk zijn om hetero-anamnestische informatie te verzamelen bij gezinsleden van de patiënt [8].
Het intakegesprek en eventuele aanvullende diagnostiek proberen een breed beeld van de patiënt te creëren voor correcte probleeminschatting en advies. Gezien de verwevenheid van eet- en gewichtsproblemen op lichamelijk en psychosociaal vlak, is een ruime benadering wenselijk. Daarbij moet ook tijdig beoordeeld worden of het nodig is een beroep te doen op (informatie van) andere disciplines/hulpverleners dan de eigen discipline (bijv. psychologisch consult, voedingsadvies).
Belangrijke personen uit het patiëntsysteem kunnen bij het intakegesprek betrokken worden. Jongeren vanaf twaalf jaar bepalen mee of en wanneer ouders betrokken worden, als ze bekwaam zijn tot een redelijke beoordeling van hun belangen [50]. Patiënten met een partnerrelatie kunnen voorstellen om hun partner bij het intakegesprek te betrekken, maar kunnen ook opteren om dat net niet te doen [8].