Stappenplan eetstoornissen – huisarts
Dit stappenplan werd ontwikkeld ter ondersteuning van de huisarts bij de aanpak van eetstoornissen bij adolescenten en volwassenen.
Dit stappenplan werd ontwikkeld ter ondersteuning van de huisarts bij de aanpak van eetstoornissen bij adolescenten en volwassenen.
De ESP en de SCOFF zijn screeningsinstrumenten om een eetstoornis uit te sluiten. Je kan één van deze vragenlijsten afnemen bij eetstoornisgerelateerde aanmeldingsklachten, eetstoornissignalen tijdens een routineconsult, of indien de patiënt tot een risicogroep behoort. De samenvattingsfiche met de items van beide vragenlijsten kan je hier downloaden.
Een screeningsvragenlijst is nuttig bij vermoeden van een eetstoornis [44, 7, 8], bv. naar aanleiding van bepaalde aanmeldingsklachten of bij risicogroepen zoals hierboven beschreven. Speciaal ontwikkeld voor de eerstelijnspraktijk zijn de ESP [45] en de SCOFF [46]. Beide vragenlijsten zijn erg kort. Zij hebben hoge sensitiviteit (weinig valse negatieven), maar een beperkte specificiteit (veel valse positieven). Ze zijn dus in de eerste plaats geschikt om een eetstoornis uit te sluiten, niet om een diagnose te stellen. Bij minimum 2 positieve antwoorden op 1 van de vragenlijsten wordt aangeraden verder te onderzoeken op de mogelijke aanwezigheid van een eetstoornis. De kans op een eetstoornis ligt dan tussen 25% en 40% [46, 45]. De ESP wordt doorgaans als minder bedreigend ervaren dan de SCOFF voor gebruik in de eerstelijnspraktijk [8].
SCOFF (Sick, Control, One stone, Fat, Food)
ESP (Eating disorder Screen for Primary care)
Bij patiënten met diabetes kan aanvullend op de SCOFF/ESP gepeild worden of de patiënt zijn aandoening gebruikt om af te vallen. Er bestaat verder een specifieke screeningstool voor eetstoornissen voor jongeren met diabetes type 1 (Diabetes Eating Problems Survey – Revised [47]), maar deze werd nog niet vertaald en gevalideerd binnen een Belgische context.